Schaap met beperkingen

Op de plek waar ik onze hond Kaila regelmatig uitlaat hangt een briefje dat er in de wei een kudde van twaalf schapen staat, waarvan er altijd één niet bij de kudde staat. Zij heeft een hersenvliesontsteking gehad volgens het briefje en heeft geen kuddegevoel meer. Dit daagt mij natuurlijk uit om een gesprek met haar te voeren.

M: Dag schaap, kunnen we praten met elkaar? Ik ben ….. en ben heel benieuwd hoe jij je voelt hier in de wei?
S: Ja, we kunnen wel praten, maar wat wil je?
M: (Het schaap communiceert een beetje sloom, het gaat langzaam en komt er ook langzaam uit) Ik ben eigenlijk benieuwd naar jou. Je ligt hier alleen ver van de kudde af en je ligt een beetje te snoepen van het gras, maar staat niet te grazen, zoals andere schapen dat meestal doen. Waarom ben je anders?
S: Ik geloof niet dat ik me anders voel, maar misschien heb je gelijk en ben ik wel anders, want ik lig graag alleen of sta en loop alleen. Waarom? Ik weet het eigenlijk niet. Ik voel me erg moe en ben dus niet zo graag aan de wandel, zoals de andere schapen dat doen. Maar het is ook niet zo dat ik alleen maar op één plek lig.
M: Nee, dat heb ik gezien. Ik heb je enkele dagen geobserveerd en zag je regelmatig ergens anders liggen, maar inderdaad wel altijd liggen. Doe je dat omdat je zo moe bent?
S: Ja, ik lig graag, dat is ontspannen.
M: Is er iets gebeurd met je dat je zo moe bent?
S: Niet echt, ik zou het niet weten.
M: Jouw verzorgers laten weten dat je een ernstige ziekte hebt gehad, kan dat daardoor komen?
S: Ja, nu je het zegt dat klopt. Ik ben erg ziek geweest een tijdje geleden en daar ben ik weer van opgeknapt, maar ik blijf heel moe.
M: Voelt je je niet veiliger bij de rest van de kudde?
S: Ik voel me hier alleen ook veilig, de ander schapen maken het niet veiliger als ik daar bij hen ben.
M: (Het schaap voelt een beetje uitgedoofd uit, er komt niet zo veel uit, en als er wat uitkomt is het langzaam en kort, de verlammende moeheid is eigenlijk een alles overheersend gevoel.) Wil je nog wel blijven leven?
S: Wat is dat voor een rare vraag. Natuurlijk, ik leef toch en heb best een goed leven hier in de wei.
M: Je bent niet depressief of zo?
S: Nu ga je allerlei menselijke gevoelens aan mij toeschrijven, die heb ik niet. Ik ben gewoon moe en je kunt me beter ook met rust laten in plaats van die onzin te vertellen.
M: OK, heb je nog iets wat je kwijt wilt?
S: Nee en ga nu maar.
230727

Ik realiseer me dat ik te direct geweest ben naar het schaap en dat hij alle reden had het gesprek te beëindigen. Ik besluit morgen nogmaals met het schaap te willen praten en duidelijk te maken dat ik een fout heb gemaakt. Ook uit andere gesprekken met dieren heb ik geleerd dat een dier zich eigenlijk nooit gehandicapt voelt, ze vergelijken zichzelf niet met anderen en ze accepteren situaties zoals ze zijn. Een hele mooie eigenschap eigenlijk.

M: Lief schaap, sorry voor gisteren. Ik was wat te direct met mijn vragen en heb je daarmee afgeschrikt. Sorry daarvoor. Ik wil je eigenlijk alleen maar een knuffel geven.
S: Excuses aanvaard. Ja, je was wel erg ruw met je vragen. Maar als je wilt weten of ik van mijn leven geniet? Ja, dat doe ik. Op mijn manier en in mijn tempo, maar ik geniet ervan.
M: Ik zag je vanochtend vlak bij de kudde liggen, dat zag er wel goed uit, alsof je deel uitmaakte van de kudde.
S: Natuurlijk maak ik deel uit van de kudde, maar ik lig vaak ergens anders omdat de kudde zich veel sneller en vaker verplaatst dan ik. Vanochtend was dat juist omgekeerd. Ik lag daar heerlijk en de kudde kwam bij mij staan, daardoor leek het alsof ik in de kudde lag.
M: Nou dank je wel voor je reactie en nog een fijne tijd.
S: Je mag gerust af en toe komen ‘buurten’.
M: Doe ik. Dikke knuffel.
230728