De octopus

Iemand was benieuwd wat er in een octopus omgaat. Reden om eens contact te zoeken. Als ik ervoor ga zitten zit ik even te hannesen hoe ik me ga afstemmen: richt ik me op boven of onder? “Het kan allebei,” hoor ik meteen. “Jaja,” mompel ik, “ik weet dat alles boven in het veld zit maar ik twijfel of ik de fysieke octopus eerst wil leren kennen.” “Alles zit in de lucht,” krijg ik als antwoord.

De wijsneus. Uit een soort tegendraadsheid wil ik naar de fysieke octopus en ik stem af op diep in water. “Donker hier,” merk ik op. De octopus vindt het opmerkelijk dat ik daarover val. Er zijn zoveel mogelijkheden om informatie uit de omgeving te krijgen: watertrilling, geluiden, bewegingen, stromingen, belletjes.

Ik merk dat hij zeer bedreven poten heeft. Het lijkt ook wel of de poten een soort antennes zijn.

Kennelijk denk ik aan wat voor nut het heeft dat de octopus daar in de diepte leeft. “Het is: leven, voortplanten en weer gaan,” krijg ik als antwoord op mijn ongestelde vraag. Mijn ongeconcentreerde hersenen gaan alweer naar een ander onderwerp: hoe worden ze gevangen? Ook dit pikt de octopus weer snel op en hij laat sleepnetten zien. Een manier van vissen waar geen respect achter zit, volgens hem. “Het is een binnenhalen van massa. De mens heeft steeds slimmer, steeds beter en steeds sneller willen zijn. Het is jullie ondergang, die inhaligheid.”

Ik neem even pauze om na te zoeken hoe octopussen gevangen worden en lees dat ze sterke kaken hebben. “Ja, ik heb wat gereedschappen meegekregen,” bemoeit hij zich er weer mee.

Ik zit wat te mijmeren over de zin van al die soorten dieren op deze planeet en de octopus haakt weer in: “We dragen allemaal bij. Het systeem zit goed in elkaar. De natuur is sterk, past zich aan. De grote verstoorder is de mens, die wil het slimste jongetje van de klas zijn: alles moet slimmer, beter en meer.” De octopus laat zien dat er een gigantische drive zit achter het willen beheersen en controleren. “Pas maar op dat je kop niet afgehakt wordt als je niet in dat straatje loopt,” waarschuwt de octopus. “Jullie mensen sabelen elkaar ook neer als het niet om eten gaat (hij laat het beeld zien dat dieren vechten met de motivatie om te eten of niet gegeten willen worden). Meedogenloos, jullie soort. Nou, kom later nog maar eens terug. Dit is genoeg voor een eerste kennismaking.”

Ik kan niet anders dan inderdaad afhaken en ik voel me een beetje op m’n nummer gezet vanwege het feit dat ik een mens ben. Ik ben nu al benieuwd naar het volgende contact.

3 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *