Tag Archief van: rozette

Rozette, de binnen-buitenkat

/1 Reactie/in , /door

Over Rozette heb ik diverse blogs geschreven. Ik heb haar in 2020 uit het asiel gehaald en binnen een dag was ze al ontsnapt en leefde ze haar eigen leven. Gelukkig was dat 500 meter bij mij vandaan zodat we toch wat hebben kunnen opbouwen. Onze deal was: ik liet haar met rust, probeerde haar niet te vangen en terug te brengen en ik bracht elke dag wat eten. Wij waren hier jaren tevreden mee. Soms stuitten we op mensen die hier anders over dachten. Er werd gesproken van verwaarlozing, de Dierenbescherming werd geregeld gebeld, ik kreeg iemand van het asiel aan de lijn en diverse mensen voerden haar overmatig. In afstemming met Rozette veranderden we de koers niet. Ook niet toen ze aangevallen was en er behoorlijk gehavend uit zag. Met wat alternatieve middelen en extra voeding knapte ze weer op.

Uiteraard dacht ik er regelmatig aan hoe het toch verder met haar zou moeten toen ze ouder werd. In november 2024 was ze zes dagen weg. Vervolgens kwam ze even terug om daarna voorgoed te verdwijnen. Ik was er niet blij mee maar begreep van haar (ook via een andere dierentolk) dat het haar goed ging en dat ze een goede plek had gevonden. Ondanks dat ze dit geruststellende bericht uitzond keek ik altijd in de buurt rond en elke dag liep ik met voer langs haar plekje voor het geval ze toch terug was gekomen.

En toen op een dag begin maart 2025 kreeg ik bericht dat ze in het asiel was opgenomen. Toen ik haar ophaalde herkende ik haar niet: haar vacht was vervilt, ze was voor haar doen dun en ze leek timide. Wat nu? Rozette was altijd een buitenkat en nu moest ik haar binnenhouden. Ik legde haar uit dat ze binnen moest blijven omdat ze in revalidatie was. Ik mocht haar vacht in de volgende weken van het vilt ontdoen (wat een klus!), ik kocht rauw vlees voor haar (ze had immers altijd dieren gevangen naast de brokjes die ik haar gaf) en ik maakte een fijne plek van stro voor haar (waar ze eerst niet in ging, maar koos voor een mand ergens in een kast).

Gelukkig heb ik een grote ruimte in het schip die ik niet gebruik voor het dagelijkse leven en dankzij een grote schuifdeur heeft Rozette het rijk alleen. De hond en de andere katten mogen er niet komen. Rozette leeft haar buitenleven binnen: soms zie ik haar een hele dag niet, dan blijft ze op zichzelf en heeft ze geen zin in contact met mij.

Uiteraard hebben we regelmatig gesprekjes gehad. In de tijd dat ze weg was, vertelde ze, stelde ze me geregeld gerust dat het goed met haar ging. Als haar buik vol was kon ze veel verdragen. Ze vond zichzelf altijd boven mensen staan en liet zich alleen zien als ze het kon hebben. Voor haar waren eten, zon en slapen belangrijk. Ze voelde zich altijd de heerser en bepaalde zelf. Ze vond zichzelf sterk en ja, ze had best een ruig leven. Dat laatste klopte wel want het was wel winter toen ze weg was. En als ik zag hoe ze gevonden is, dan denk ik dat de laatste tijd niet makkelijk voor haar is geweest. Ze heeft nooit haar vacht verwaarloosd. Kennelijk heeft ze mij in die tijd niet willen vertellen dat ze het soms even niet meer wist en ook eigenlijk verdwaald was.

Soms zit het me dwars dat ik haar nu niet meer naar buiten durf te laten gaan. Ik weet zeker dat ze dan weer de hort op gaat en ik vind haar te oud om weer een buitenavontuur aan te gaan. Rozette is het eigenlijk wel met me eens. “Ik heb m’n plekje gevonden,” laat ze weten. Ik heb de indruk dat ze tevreden is met hoe het nu is.

Maar ik moet haar nog wel dingen uitleggen: dat ze in een schip is, dat er vreemde geluiden zijn, dat die geluiden komen en gaan (schepen die langsvaren, het schip dat langs de paal schuurt, gebonk, gekraak, klotsend water). Als ik haar vragen hoor dan weet ik ineens weer hoe anders een schip is vergeleken met huizen.

Rozette vindt dat het leven dat ze nu heeft beter is voor haar botten. En als we het houden zoals het nu is, dat ze haar eigen leven kan leiden zonder dat ik haar op de huid zit, dan vindt ze het helemaal goed. Ze stelt privacy nog steeds op prijs.

Ik ben de ruimte aan het opruimen en renoveren zodat het een spannende plek voor haar wordt om te wonen met diverse gangetjes, verstopplekjes en frisse lucht. Rozette is een binnen-buitenkat geworden.

PS Dit is het laatste verhaal over Rozette

Rozette is weg

/1 Reactie/in /door

Rozette is weg. Verdorie, zal het zo zijn dat iemand haar meegenomen heeft? Iemand die menselijk medelijden heeft en haar opgesloten heeft in huis of asiel? Ik ben geagiteerd en berustend tegelijkertijd. Dan zegt de fietsenmaker dat hij kattengekrijs gehoord heeft. Zal ze aangevallen zijn en ergens gewond liggen? Of afgedropen zijn? Nu komen er zorgen bij. Met al die verschillende emoties in mij is het niet mogelijk om te communiceren met Rozette. Veel te veel vertroebeling. Het enige wat ik kan doen is haar vertrouwen en liefde sturen.

Na anderhalve week is ze terug. We knuffelen even meer en uitbundiger dan anders en ik zorg dat ze lekker veel eten en water heeft. Wat een opluchting! Op de derde dag is ze weer vertrokken. Nu heb ik er meer vrede mee. Ik meen van haar opgevangen te hebben dat ze ergens een schuur of zo gevonden heeft. Ik vermoed dat ze, gezien haar leeftijd, een meer beschutte plek gevonden heeft. En ik verwacht dat ze af en toe terug komt om bij te eten als het zelf voedsel vangen niet helemaal lukt.

Dan heb ik een mailwissel met een dierentolk, Barbette de Graaf, naar wie ik kan doorverwijzen omdat ik tijdelijk geen consulten geef. Zij schrijft aan het eind van haar mail: “En als je behoefte hebt aan een reading voor jezelf of je eigen dieren, schroom niet – hoor! Als ik iets voor jóu (terug) kan doen, dan graag!” Natuurlijk lees ik daar eerst overheen want ‘ik heb niks nodig’. Tot ik aan Rozetje denk en ik ben blij dat ik Barbette kan vragen om es bij Rozette te kijken.

Barbette heeft een prachtig gesprek met Rozette. Het klopt inderdaad dat ze een schuur laat zien en dat ze daar een rustig plekje heeft gevonden. Er zijn mensen maar die laten haar met rust. Rozette kan haar eigen gang gaan. Dat wil zeggen enerzijds jagen en anderzijds wat meer comfort en rust vinden. Ze geeft door dat ze haar eigen plek (de plek waar ze al bijna drie jaar vertoeft) als haar eigen plek blijft zien, maar op dit moment is de schuur wat comfortabeler. Ze vindt het fijn als er voer ligt op haar oude plek.

Nou, dat laatste komt wel goed. Ik ga twee keer per dag met eten naar haar eigen plek, altijd in de hoop Rozetje te treffen. Maar ik kan vrede hebben met haar keus en ik ben eigenlijk ook beretrots op deze mooie kat!

Barbette vraagt of Rozette nog wat nodig heeft. “Dat Piek zich geen zorgen maakt,” krijgt ze als antwoord. “Tenminste niet over mij,” zegt ze er peinzend achteraan. “Ik ben in haar hart en zij in mijn hart. Ik vind het fijn dat ze mij zo vertrouwt met mezelf. Haar vertrouwen is eigenlijk alles wat ik nodig heb. De rest is bijzaak. Maar wel fijn. En comfortabel. Ik hou van haar. Zeg haar dat maar. Dat mag ze horen.” Dan zegt Rozette: “Dag, lieve Piek!” En ze vervolgt haar grassige weg langs het pad. Barbette roept Rozette nog na: “Dag Rozette, en dank voor je mooie woorden.” Rozette zwaait met haar staart ter afscheid en toffelt op haar dooie akkertje verder.

Met dank aan Barbette de Graaf, MAYA Healing & Reading (in januari website online)

Rozette en het katertje

/3 Reacties/in /door

De trouwe bloglezer van AnimalTalks is vast bekend met poes Rozette. Sinds september 2020 zijn er zeven blogs verschenen over haar en haar buitenleven. In september 2023 kreeg ze gezelschap van een jong katertje. Hoe gaat het inmiddels met ze? Weer tijd voor een gesprekje.

Als ik Rozette benader is ze rustig en zeker van zichzelf. Ze heeft haar nachtplek waar ze zich kan terugtrekken en ongestoord kan leven. Maar haar oude woonplek beschouwt ze ook nog van zichzelf. De kleine belhamel kan ze er nu prima bij hebben. “Hij stoort me niet. Ik ben de oudste, rustig en stevig. Hij accepteert dat. Hij doet groot en stoer maar hij is maar wat blij met mij. Zonder mij is hij niks.”

Wat ik begrijp van Rozette is dat hij aanvankelijk van Rozette’s vangst at en dat hij heeft afgekeken hoe zij het deed.

Ik laat Rozette zien dat de kleine kat steeds meer op mensen gericht is en zich ruimschoots laat zien aan mensen en met mensen en honden meeloopt op de dijk. “Ik ben selectief,” antwoordt Rozette. “Ik ben meer op mezelf. Geef me trouwens maar iets tegen stramheid, ik word wat ouder.”

Na het contact met Rozette ga ik naar de kleine boef. Dit katertje straalt van jeugdige overmoed. Hij wil erop uit, dingen beleven. Daarbij is hij echt een clown.

“Waar kom je vandaan?” vraag ik hem. “Wat doet het ertoe? Ik ben er toch?!” is het antwoord.

Alles is feest voor dit diertje. Hij laat me zien dat hij zich zo vermaakt! En ja, hij heeft Rozette als oudere kat wel nodig. Hij leeft een beetje in haar voetsporen. Hij weet precies wanneer Rozette een grens trekt en naar hem uithaalt en dat is ok voor hem.

Zoals altijd geef ik de dieren het beeld dat ze aan boord kunnen komen als ze willen. Het kleine katertje bekijkt het es en laat, ondanks nieuwsgierigheid, zien dat het hem veel te saai lijkt. Hij houdt van zijn omgeving buiten, van alles wat er gebeurt, van de alertheid die er bij het buiten wonen hoort. Vooralsnog is het leven één groot feest voor dit vrolijke diertje.