Tag Archief van: dierentolk

Dieren en gevoelens

/1 Reactie/in /door

“Voel jij mee met de dieren in hun nood en/of gevoelens?”

Die vraag stelde Eddy me laatst en ik wilde stoer terugmailen dat ik die buiten me heb weten te laten in de loop der jaren. Maar ik had eerst nog een gesprek met een pas overleden hond en zijn verdriet sloeg emotioneel zo bij me in dat ik letterlijk hartzeer had en de tranen over m’n wangen stroomden.

Jaren geleden heb ik gepubliceerd:

“Ik noem het tweedehands gevoelens, de gevoelens die ik via dieren ervaar.

Het is belangrijk dat ik ze binnen krijg omdat ik mensen dan kan uitleggen wat het dier ervaart.
Er is onderscheid tussen lichamelijke en emotionele gevoelens.

Er zijn een aantal lichamelijke gevoelens die mij vreemd zijn maar die ik toch heb ervaren via dieren: epilepsie, blindheid, tumoren, koliek, tia’s, ernstige verstopping, verstikking, hartstilstand, vuurwerk dat in je hoofd uiteen lijkt te knallen.

Er zijn ook lichamelijke gevoelens die ik wel ken maar via het dier door mij in andere mate en op andere plaatsen gevoeld worden.
De emotionele gevoelens die er bij dieren heftig inhakken (en via hen bij mij) zijn mijzelf ook bekend: verdriet, blijdschap, boosheid, angst, verwardheid, alleen voelen, enthousiasme etc.
Er zijn ook gevoelens die een mix van lichamelijk en emotioneel zijn. Ik ervaar ze via de dieren en op het moment dat ik het uitleg aan eigenaren, trekken die zelf conclusies: het lijkt op zwakbegaafdheid, autisme of ADHD.
Het ervaren van andermans gevoelens zijn voor mij geen last maar een rijkdom. Ik moet er alleen voor zorgen dat ik het niet tot mijn probleem maak. Maar dat is met intensieve gesprekken met mensen net zo.”

Terugkomend op Eddie’s vraag: Soms overvallen gevoelens van dieren me kennelijk toch nog steeds en ja, dat vind ik nog steeds een rijkdom, ondanks de impact die het even heeft op mijn lichamelijke en emotionele gestel. Buiten verdrietige gevoelens kan het ook zijn dat ik enorme blijdschap bij een dier tref. Dan borrelen er vanuit mijn buik altijd lachbubbels op die op een gegeven moment niet meer te houden zijn en dan moet ik het lachend wel vertellen aan de mensen die ik aan de lijn heb.

Het leven als dierentolk is niet saai, zo vanaf mijn stoel.

‘Flarden’ uit mijn praktijk

/2 Reacties/in /door

Eddy heeft al een paar keer gezegd dat het hem leuk lijkt als ik meer verhalen schrijf over de huisdieren waar ik voor tolk. Dat lijkt mij ook leuk maar… ik zit altijd met het privacy-stuk. Dus ik doe het niet. Ik kan wel wat ‘flarden’ opschrijven.

Als ik contact ga maken met een hond, zie ik dat hij door heeft dat ik contact wil. Tegelijkertijd hoor ik hem denken: “Ga ik dit negeren of ga ik erop in?”

Een hond blijft maar tegen mensen opspringen als hij ze wil begroeten. Ik maak hem duidelijk dat het niet gewenst is dat hij mensen in het gezicht springt. “Ja maar… zij gaan niet naar beneden dus ik moet wel naar boven!”

Een kat wil niet met me praten. Ze zwijgt passief uitdagend.

Een hond schaart zich in hiërarchie naast de mensen. Gezien zijn aard, ras en gedrag is dat echter niet de juiste plek voor hem. Ik leg hem uit dat hij hond is en dat de positie van een hond een andere is dan van mensen. Een hond heeft een eigen (ere) plek en die mag hij helemaal gaan innemen.

Ik maak contact met een kat en het eerste wat ze laat zien is dat ze belangrijk is.

Een hond trekt steeds heel erg aan de lijn tijdens het wandelen. Als ik dit ter sprake breng, hoor ik verontwaardigd: “Het is toch gék dat ik vast zit?!” Ik moet hem de functie van een riem echt uitleggen, dat het voor de veiligheid van iedereen is dat hij in zijn enthousiasme niet dwars over straat rent.

Een vrouw vraagt zich af of er sprake is van euthanasie voor haar kat. Ik hoor: “Ik laat me niet zomaar neerknuppelen!”

Ik maak contact met een kat waar ik een paar maanden geleden ook al voor getolkt had. “Ben je er alweer?!” is zijn reactie.

Een demente hond laat zien dat hij de weg in zichzelf kwijt is. Woorden als verdwazing en sluimeren komen naar boven.

Misschien is het nog wel zinvol om uit te leggen dat ik als tolk de dieren voel. Gesprekken zijn dan ook altijd intensief want ik ga mee in de gevoelens van het dier. Bijvoorbeeld: Als je hierboven leest dat de kat aan mij laat zien dat ze belangrijk is, dan kun je daar makkelijk overheen lezen. Maar ik vóel die belangrijkheid. Zo kan het zijn dat ik in een gesprek van een uur door diverse gevoelens heen mee beweeg met een dier.

 

Een kijkje in de keuken

/0 Reacties/in /door

Iedereen die frequent met dieren communiceert, hetzij beroepsmatig, hetzij ´voor de lol´, ontwikkelt een eigen stijl. Daar kun je niet omheen maar dat maakt het ook juist leuk. Want wil iemand gebruik maken van een dierentolk, dan is er keuze. Net zoals dat met psychologen, artsen, docenten, therapeuten etc. het geval is.

Wat typeert mij nou, dacht ik laatst, en ik ben er eens op gaan letten. Vandaar een kijkje in mijn keuken. Wat voor 98% mijn werkwijze is is, is dat ik een telefonische afspraak maak met mensen en pas op dat moment maak ik contact met het dier, zodat ik letterlijk de tolk kan zijn.

Voor mij staan de dieren altijd voorop en ik volg de dieren. Dat begint al met het contact maken: het ene dier is kordaat en wil meteen to the point komen, het andere dier heeft meer tijd nodig en wil eerst rustig kennismaken. Weer een ander dier is verbaasd dat ik ertussen kom, want die vindt dat de mens zelf prima kan communiceren. En het komt ook voor dat er niet veel voor nodig is om meteen goed contact te krijgen.

Na het contact maken mag een dier altijd eerst wat van zichzelf laten zien. En daar blijken vaak al heel typerende dingen uit te komen die mij niet veel zeggen. Maar ik schrijf kernwoorden op en bijna altijd komt het er in de loop van het gesprek of op het eind op neer dat het kringetje aan informatie rond is: dat waar we op uit komen, liet zich op een bepaalde manier in het begin meteen al zien.

Voor mij is het altijd leuk om te merken hoe een dier communiceert. Het ene dier doet dat vooral in beelden, een ander laat duidelijke of minder duidelijke gevoelens zien, sommige dieren zijn vreemd genoeg heel talig (waardoor ik soms woorden doorkrijg die ik zelf zelden of nooit gebruik) en anderen maken er een mix van. In gesprekken hoor ik mezelf heel vaak zeggen: ‘Even kijken bij het dier, hoor…’. Kennelijk bekijk ik ‘de film’, de beelden die het dier laat zien en daar moet ik een goede vertaling in woorden voor vinden.

En juist die vertaling in woorden is heel belangrijk en dat maakt ook dat ik mezelf tolk noem. Het is als eerste dus belangrijk om de informatie op te pikken en vervolgens is het belangrijk dat die informatie zo juist mogelijk doorgegeven wordt. En ja, die informatie is gekleurd want het gaat via mij. Daarom begon ik ermee dat het zo goed is dat er keuze is voor ‘de klant’. En daarom is het ook zo leuk dat Eddy en ik deze site samen doen. We hebben allebei onze eigen stijl ontwikkeld.

 

Mocht je zelf willen leren communiceren met dieren: we hebben een cursus ontwikkeld die je in eerste instantie in je eigen tempo online kunt doen. Daarnaast kun je gekoppeld worden aan een andere cursist en zijn er terugkomdagen waarop we elkaar ontmoeten en volop kunnen uitwisselen. Voor meer informatie: Dierencommunicatie (happyviewschool.online)