Verkeerde timing

Jaren geleden ontving ik deze foto van iemand die op de Galapagos eilanden was geweest. Ik maakte contact met het dier en het ging als volgt:

“Als ik deze leguaan benader, bemerk ik meteen reserve.
Het contact gaat langzaam maar ik pas me altijd makkelijk aan een dier aan.
‘Waarom zou ik met je praten?’ vraagt hij me.
Ik vertel hem dat het van mij gewoon nieuwsgierigheid is en dat ik er veel plezier in heb.
Een gesprek beginnen met dit dier gaat niet makkelijk.
Daarom vraag ik hem of hij wat kan vertellen van zichzelf.
Hij laat zien lange tijd rust te nemen.
‘Ik laat energie binnen komen. Ik absorbeer. Als er genoeg energie in me zit, kan ik lopen. Ik moet van buitenaf worden opgeladen.’
Hier moet ik even over nadenken. Iedereen krijgt energie van eten maar daar doelt dit dier niet op. Hij laat voelen dat hij energie door heel zijn huid opneemt.
Ik vertel hem dat ik dit nog nooit met/door een dier heb meegemaakt.
Het gesprek stagneert weer en ik raak afgeleid met mijn gedachten. Dat vertel ik hem ook.
‘Je probeert iets uit mij te halen,’ zegt hij, ‘maar dat moet ik weer aanvullen. Dit gesprek kost mij energie. Kom nog maar es terug. Als ik meer reserve heb.’
Ik begrijp dat ik op een verkeerd moment kom en vriendelijk nemen we afscheid.”

Het gebeurt af en toe dat het een dier niet uitkomt als ik wil communiceren. Soms wordt ie wat overrompeld en wil hij na even wachten wel, maar soms moet ik echt een andere keer terugkomen. Ik hou daar wel van…