Andere kijk

Ik heb twee blogs geschreven over Rozette, de buitenpoes. Naar mijn idee gaat het heel goed met Rozette. Maar toen ontmoette ik iemand die er heel anders naar keek. Het maakte dat ik het asiel gemaild heb waar ik Rozette uit heb gehaald:

“Nu alweer bijna 3 jaar geleden is poes Rozette uit het asiel bij jullie naar mij gekomen. Het katje ontsnapte en ik vond haar terug. Ze had een plek uitgekozen om te verblijven en daar is contact met jullie over geweest. Het verhaal is jullie vast bekend.

Gisteren trof ik een vrouw die een heel andere kijk op Rozette en de situatie had en ik was in eerste instantie flabbergasted. Hadden we het over hetzelfde dier? Zij ziet een ernstig verwaarloosd dier, onder de vlooien en wormen, vermagerd, zielig, nog in leven dankzij haar omdat ze 2x in de week eten komt brengen. Ik zie een moedige buitenkat, die het naar mijn idee prima naar haar zin heeft, op haar plek gebleven is tijdens de bouw van loodsen en het aanleggen van een stuk bestrating, die contact maakt met de mensen die haar zien, die dapper met de honden omgaat die langskomen en die goed weet te overleven.

Ik heb haar uit het asiel gehaald, dus ik voel me verantwoordelijk voor haar en ik breng elke dag eten. Op wisselende tijden omdat ik onregelmatig werk, maar ze is er bijna altijd. Ze komt aanlopen als ze me hoort, ik aai haar even (kan ik meteen voelen en zien hoe het gaat). Volgens mij gaat het helemaal goed.

Ik begrijp dat jullie op de hoogte zijn van mijn verschrikkelijke manier van omgaan met Rozette, dat de dierenbescherming op de hoogte is, dat de aangrenzende fietsenmaker (met wie ze ook iets heeft opgebouwd) de dierenbescherming ook op de hoogte gesteld heeft. Zoals ik schreef: ik was eerst flabbergasted, vervolgens voelde ik me aangevallen, toen bedacht ik me dat iedereen vanuit z’n eigen kijk gelijk heeft (want je ziet het zoals je het ziet).

Voor de duidelijkheid: ik beschouw Rozette als een vrij dier dat zelf de keuze gemaakt heeft om op deze manier te leven. Naar mijn idee heeft ze het mooi voor elkaar (er zijn meer mensen die even bij haar langs gaan) en ik ga haar niet verplaatsen en zeker niet opsluiten in een huis of boerderij (zoals zij overwoog) om haar eerst te laten wennen en na een tig aantal weken de deuren te openen in de hoop dat ze op die plek blijft.

Zoals gezegd voel ik me wél verantwoordelijk voor haar en daarom breng ik haar elke dag eten en hebben we even een contactmoment. Overigens heb ik een tijd geleden een briefje neergelegd voor degene die haar met regelmaat voert maar daar heb ik geen reactie op gehad. Het bleek dat deze vrouw de brief heeft meegenomen en bewust niet gereageerd heeft. Ik weet niet waarom. Er lag wel eens vaker een briefje van iemand of er voor deze kat gezorgd werd en met diegene heb ik positief mailcontact gehad. Ik vermoed dat hij ook af en toe bij Rozette op bezoek gaat. Ook jonge meiden komen haar wel eens wat brengen.

Mocht er besloten worden dat deze situatie echt niet kan en dat ze weggehaald wordt, dan werk ik daar niet aan mee maar ik wil wel graag op de hoogte zijn.”

Ik heb nog geen reactie gehad van het asiel.

Een tijdje geleden heeft een andere dierentolk ook contact gehad met Rozette en zij schrok van de reactie van deze vrouw. Wat is waar? Ze besloot om nog een keer contact te maken met Rozette en ging heel neutraal en objectief het gesprek in:

‘Voel jij je verwaarloosd Rozette?’

‘Neen! Ze moet me met rust laten. Ik heb ’n prima plek buiten en die wil ik zo houden. Ik vertrouw honderd procent op Piek want die begrijpt me en die mag voor me zorgen. Zij is mijn vrouw (in de context van haar baas) en haar vertrouw ik volledig. Ik wil vrij zijn en ik vind niet dat ik verwaarloosd ben. Ik voel me prima in de buitenlucht en ik wil niet anders dan hier blijven op deze plek. Ik heb deze plek niet voor niets uitgezocht en ik verzoek vriendelijk ervan af te blijven en de dierenbescherming er buiten te laten.’

‘Dankjewel, Rozette, dat ik je mocht benaderen.’

‘Maria…’ zegt Rozette.

‘Ja, Rozette wat is er?’, vraag ik haar.

‘Zeg even tegen Piek dat ik heel veel respect heb voor haar. Zij snapt me en geeft me de vrijheid die ik verdien. Ik hou niet van betuttelen daar word ik niet goed van. Ik red me best hier buiten en ik krijg de nodige zorg.‘

‘Oke Rozette, dat is duidelijk. Ik zal het aan Piek doorgeven. Dikke knuffel, Rozette. Wie weet kom ik je nog eens opzoeken op je plek in de buitenlucht want ik woon niet ver van je vandaan.’

‘Zou leuk zijn, Maria.’ ‘Dag Rozette.’ ‘Dag Maria.’