Bella is boos

Onze dochter is met haar gezin op vakantie gegaan en wij zijn voor een week de oppasser van haar poes Bella. Maar Bella heeft zich alleen de eerste dag laten zien en daarna is ze niet meer thuis geweest, heeft niet meer gegeten en we maken ons zorgen. Leeft ze nog wel? Ze is een oudere poes en dat is langzamerhand wel te merken. We hebben haar al vier dagen niet meer gezien en hebben alle telefoontjes gedaan zoals dierenarts bellen, asiel bellen, dierenambulance, enz. En Bella laat geen contact toe, als ik probeer met haar te praten, is er een grote leegte …
Tijdens een wandeling met onze hond in het bos, lukt het om contact te krijgen.

M: Dag Bella, we zijn ongerust, mijn lieve vrouw heeft er slapeloze nachten van en dat wil je vast niet. Kunnen we een afspraak maken? Als ik zo meteen langskom, wil je dan thuis zijn, dat ik je even kan zien, dat we weten dat je leeft en dat mijn lief weer ’s nachts kan slapen?
B: Ik ben verschrikkelijk boos. Niet op jou, maar op mijn gezin. Ze zijn met hun hele hebben en houden in de auto gestapt en hebben mij hier alleen achter gelaten en dat vind ik niet in orde.
M: Ze hebben je niet in de steek gelaten! Ze zijn twee weken met vakantie en hebben er voor gezorgd dat wij de eerste week op je kunnen passen en mijn broer de tweede week. Dus je bent helemaal niet in de steek gelaten.
B: Nou zo voelt het wel. Er is niemand en misschien staat er wel eten klaar, maar ik kan er niet bij, ik kan niet op het aanrecht springen omdat ik niet meer zo hoog kan springen en daar hebben ze het eten verstopt. Maar dacht ik, ik ben een grote poes, ben eigenlijk een wilde kat en ik kan heel goed voor mijzelf zorgen, dus dat ben ik gaan doen en ik ben niet van plan om voorlopig naar dat huis te komen.
M: Ik wil niet ontkennen dat je prima voor jezelf kunt zorgen, maar het is wel aangenaam als iemand voor jouw eten zorgt. En ze komen weer terug, ze zijn alleen even met vakantie.
B: Waarom heeft niemand mij dat verteld?
M: Tja, misschien zijn ze dat vergeten of zijn ze zich niet bewust geweest dat het belangrijk is voor jou om te weten dat ze maar twee weken weg zijn. Of heb je het niet goed begrepen wat ze gezegd hebben.
B: Dat is wel heel slordig, zo hoort het niet te gaan. Ik moet weten waar ze zijn en wanneer ze weer terug zijn. En ik ben nog steeds boos.
M: Dat begrijp ik, maar ik heb je nu uitgelegd hoe het zit, kun je dan je boosheid loslaten?
B: Nee nog niet, maar ik wil me wel aan jou laten zien als je straks komt. Maar dat mag je alleen aan je vrouw vertellen, zodat zij zich geen zorgen meer hoeft te maken. Maar niet aan mijn vrouwtje.
M: Dat lijkt me niet eerlijk. Ook jouw familie is ongerust en denken dat je misschien dood bent, en als ik jou straks zie, wil ik een foto maken en die deel ik wel met iedereen, want we zijn allemaal blij dat er niets met je aan de hand is en dat je gewoon nog leeft.
B: Nou tot straks dan maar.

En inderdaad, een kwartiertje later kom ik aan en Bella zit binnen voor de voordeur op me te wachten. We knuffelen even, wat afstandelijk want Bella wil alleen op haar kopje geaaid worden en op andere plaatsen niet, dat leidt altijd tot een haal met de nagels, dus daar pas ik wel voor op. Daarna loopt ze meteen naar de koelkast in de verwachting dat ze van mij enkele stukjes kaas krijgt. Maar er zit geen kaas in de koelkast, die is bijna leeg, en ik kan haar dus geen kaas geven. Gelukkig heeft mijn lief wel een blikje zalm poezenvoer meegenomen en daar geef ik haar wat van en dat eet ze gulzig op. Als ik daarna haar brokjes van het aanrecht op de grond zet, eet ze die ook op. Ze is duidelijk weer blij met haar eten. Zou ze toch een beetje te weinig voor haar zelf hebben kunnen zorgen?
’s Middags gaat mijn vrouw kijken en ze is er niet. Ze is teleurgesteld dat Bella zich aan haar niet laat zien.

De volgende dag heb ik weer een gesprek met Bella als ik met onze hond Kaila wandel.

M: Dag Bella, je was er gisterenmiddag niet toen mijn lief langs kwam om je te verzorgen. Wat is er?
B: Ik ben weer op pad, ik geniet wel van het eten dat jullie voor me neerzetten, maar ik geniet ook wel weer van het dagelijks op pad zijn. En ik ben niet weggebleven omdat ik op jullie boos ben. Dus dat moet je loslaten. Straks ben ik er ook niet, ik ben lekker de hort op en zie wel wanneer ik af en toe thuiskom om van mijn maaltijd te genieten.
M: Als je maar goed voor jezelf zorgt lieverd. Wil je nog iets zeggen?
B: Ja, laat je mijn vrouwtje weten dat ik het niet op prijs stel als ze zomaar ineens vertrekken? Ik wil tenminste vooraf weten wat er staat te gebeuren.
M: Dat zal ik doen.
220727/220728