Ik ben heel blij met de QR code die de webmaster heeft gemaakt zodat het verhaal van Rozette voor iedereen leesbaar is.

Maar wat me dwars zit is dat ik de fietsenspecialist, die de buurman van Rozette is geworden, niet heb genoemd in de blogs.

“Je hebt er ook niet naar gevraagd,” hoor ik als ik er met Rozette over begin. “En het is typisch weer zo’n menselijke norm dat je je daar druk om maakt.”

Dankjewel, Rozette, dat is weer duidelijk. Menselijke norm of niet, ik ga de blogs toch aanvullen om het verhaal compleet te maken.

Rozette is er helder over: deze man is niet een van de outsiders maar iemand waar ze ook wat mee heeft opgebouwd en waar ze een vanzelfsprekend gangetje naartoe heeft. Ze geeft het gevoel van vertrouwdheid door en eigenlijk is ze ook heel blij dat hij een soort bodyguard is.

“Hoe bedoel je dat?” vraag ik haar.

“Hij beschouwt deze hoek als van hem en ik hoor daar ook bij.”

Ik moet grinniken want ik weet nog precies hoe zijn vrouw mij benaderde toen hij in het nieuwbouwpand kwam en ze mij naar Rozette zag gaan. Wat ik daar wel niet kwam doen. Net als Rozette ben ik blij met hem en het is mooi dat we nu hetzelfde soort voer geven. Rust voor de darmen.