Houtduif meldt zich
Ik moet een blog plaatsen en dus wil ik een gesprek voeren maar heb geen idee wat ik zal doen. Ik ga zitten en wacht wat er binnenkomt. Er meldt zich een houtduif en ik denk wat moet ik daarmee, ik zie hem niet en ik vind het eigenlijk wat onnozele dieren. Dat is natuurlijk tegen de zere poot van de duif. Dus hier het gesprek.
M: Waarom kom jij bij mij binnen?
D: Simpel omdat je je open stelde en ik dacht, laten we eens kijken wie dat nu is.
M: Dus nieuwsgierigheid van jouw kant?
D: Dat kun je wel zeggen, maar ik merk ook dat je een vooroordeel over ons hebt. Waarom?
Tja, en daar val ik dus door de mand. Want we lezen elkaars gedachten en ik gaf net aan het wat onnozele dieren te vinden en dat moet ik nu verantwoorden. Succes Eddy Mulder.
M: Ik probeer als mens zo oordeel loos als mogelijk te zijn, maar dat is niet altijd eenvoudig. En op het punt van de houtduif valt me altijd op dat als jullie op straat zitten om de gevallen en kapot gereden beukennootjes en eikeltjes te eten, jullie zo laat pas wegvliegen. Ik moet altijd remmen om te voorkomen dat ik een houtduif raak. Dat vind ik onnozel gedrag. Sorry dat ik dat zo recht voor zijn raap zeg. Het spijt me. En doordat jullie steeds zo laat opvliegen worden jullie ook gemakkelijk door de vos gepakt.
D: Daar hoef je geen spijt van te hebben. Dat is jouw waarneming en wij zijn inderdaad wat slow motion in dit soort dingen. Ik zal proberen dat uit te leggen. Wij horen het mogelijke gevaar aankomen en kijken dan op, maar onze ogen zijn niet zo scherp op grote en bewegende voorwerpen. Dus zijn we aan het scherpstellen om te zien of dat reden is om weg te vliegen. Maar dan zijn we soms wat laat en doordat we best wel zwaar zijn, komen we niet zo gemakkelijk van de grond. En ja, dan gaat het soms wel eens mis.
M: Maar dan zouden jullie als groepsziel dat toch zo langzamerhand wel geleerd moeten hebben door al die aangereden duiven en nog steeds zijn jullie wat traag in je reactie.
D: Misschien is het ook wel een karakter eigenschap, we leven open en tevreden en zien niet zo snel het gevaar voor ons leven, misschien een beetje te goed van vertrouwen?
M: Daar lijkt het wel op. Wat onderscheid jullie van de andere duivensoorten als de postduif of de tortelduif?
D: Wij komen het meest voor en we zijn de grootste duivensoort. Maar er zijn wel veel soorten duiven die zeker niet allemaal vergelijkbaar zijn. Dus om dat allemaal te weten moet je niet bij mij zijn.
M: Heb jij nog iets toe te voegen aan ons gesprek?
D: Ja, we zijn de meest voorkomende duivensoort en we zijn wat onnozel volgens jou en er mag op ons gejaagd worden, hoe kunnen we dan met zoveel duiven zijn?
M: Dat is best wel een goede vraag. Want ook met het broeden zijn jullie niet zo handig. Jullie maken een slordig nest en regelmatig vallen de eieren gewoon door de gaten in het nest, dus ook dat onderdeel is niet jullie sterkte eigenschap.
D: Daar staat tegenover dat we best wel veel jongen in een jaar kunnen produceren. We kunnen tot wel drie keer per jaar jongen groot brengen. Dus zo doen we dat toch weer slim.
M: Misschien moet ik van het woord onnozel een beetje onhandig maken. Voelt dat beter?
D: Jazeker, dat is een heel andere benadering, daar spreekt geen oordeel uit maar een liefdevolle benadering.
M: Dat heb ik hierbij mijn mening aangepast.
D: Ik ben tevreden en nog een fijne dag.
250827
