Tag Archief van: hond-kat

Tirza 2: Tirza klaagt verder

Tirza wil praten en gaat meteen los.

T: Ja, ik wil graag mijn zegje doen, dat bruine monster waar jullie zo gek mee zijn, is best erg opdringerig. Je zegt wel dat ze me niets doet, maar daar lijkt het niet op. Ze springt steeds op me af en ze heeft hele grote poten.
M: Die grote poten begrijp ik, maar er zit geen kwaad in, ze zal je nooit bijten, maar ze is nog wel wild, dat komt omdat ze je spannend vindt. Je kunt haar met jouw arsenaal aan opties: grommen, blazen, omdraaien, aankijken, dikke staart, gemakkelijk de baas, dat vindt ze spannend.
T: Maar ik niet. Ik wil gewoon door het huis kunnen lopen, zonder dat monster achter me aan.
M: Dat proberen we ook voor je en heel goed dat je steeds naar binnen komt en je niet laat weerhouden.
T: Dat klopt, maar ook in de tuin laat ze me niet met rust, zodat ik muizen verder in het bos moet zoeken. En die spelen niet gezellig.
M: Je bedoelt die kun je niet zo gemakkelijk vangen?
T: Eigenlijk bedoel ik dat niet, ze verstoppen zich en laten zich daarna niet meer zien, dus helemaal niet spelen samen, ze spelen niet.
M: Dat moet saai zijn.
T: Dat is het ook, ik moet nu gaan jagen en dat kan ik ook goed, maar dat kost meer tijd en lukt niet altijd.
M: Dus je eet minder muizen en wilt van ons meer vlees krijgen?
T: Als dat zou kunnen …
M: Wil je nog wat kwijt?
T: Ik wil dat jullie zorgen voor een veilige thuisplek voor mij.
M: Maar dat doen we!
T: Maar het monster kan te dichtbij komen.
M: Ze zit iedere nacht opgesloten, dan kun je helemaal vrij door het huis lopen en je kunt ook op bed liggen bij ons.
T: Ja, maar jij stuurt me dan weg …
M: Ja, als je probeert de hele nacht op me te liggen dan stuur ik je weg, maar je mag best tegen me aan liggen, alleen niet op me. En bij mijn partner kun je altijd terecht.
T: Dat is waar, nou tot de volgende keer, ik vind de gesprekken wel leuk worden.

Tirza 1: Poes laat van zich horen

Tirza, onze poes is honden gewend. Onze vorige hond en Tirza waren dikke maatjes, maar met Kaila wil het nog niet echt lukken. Hier een fragment uit een gesprek met haar, nadat we net een aantal dames op bezoek hebben gehad.

M: Ik zag je net voorbijlopen. Je hebt trouwens de dames vertederd met je poes‐zijn.
T: Oh was dat het? Ja, ze straalden allemaal naar me, maar niemand hielp me met dat bruine monster.
M: Daar moet je ook zelf mee leren omgaan en alleen negeren werkt niet zoals je ziet. Misschien moet je een keer het spelletje van Kaila meespelen en achter haar aanrennen?
T: Honden lopen achter katten aan en niet andersom.
M: Maar dan moet ik je toch iets vertellen. Poes, mijn studenten kat die zat altijd voor de centrale ingang van het flatgebouw waar we toen woonden en wilde naar binnen gelaten worden en met de lift naar de eerste verdieping gebracht worden waar onze flat was. Maar er was geen hond in het hele flatgebouw die langs haar naar binnen durfde zolang zij voor de deur zat. De honden moesten allemaal opgetild worden en dat viel niet iedereen mee. Zoveel respect had poes met alleen haar blik. Dat kan jij ook.
T: Dat klinkt goed, zal het eens proberen.