M: Halo Kaila, je ligt weer als vanouds gezellig naast me terwijl ik aan het werk ben. Ik wilde graag even met je spreken. Hoe voelt het voor jou dat het boek nu gereed is en er publiciteit voor komt en wat merk jij daarvan?
K: Daar merk ik nog weinig van. Wel merk ik dat je wat vaker weg bent en dat je interviews geeft en veel over je boek spreekt. Maar het heeft (nog) geen invloed op mij.
M: Dat gaat dan veranderen, want vanmiddag komt er een fotograaf die wil een foto van ons samen maken en dan kom je in de krant.
K: Dat lijkt me leuk samen met jou in de krant. Dat wacht ik met plezier af.
M: Wat vind jij daar leuk aan?
K: Dat weet ik niet, ik denk samen met jou op de foto. Zo van wij knus samen op de foto. Dat wordt vast mijn lievelingsfoto. Ga je die dan ook gebruiken als Kerstkaart?
M: Geen idee. Ik weet niet of wij die foto krijgen en op die manier mogen gebruiken.
K: Dan moet je dat vooraf even met de fotograaf regelen, dat vindt hij dan vast wel goed.
M: Dat is een goede tip. Wat vind je verder van het boek?
K: Het ziet er mooi uit, maar je hebt geen gesprek met mij erin opgenomen? Waarom heb je dat niet gedaan?
M: Goede vraag. Dat heeft te maken met hoe het boek is ontstaan. Oorspronkelijk was het een boek met alleen maar gesprekken met Hyronimus erin. Maar dat was een beetje saai met allemaal gesprekken met deze wijze vogel achter elkaar aan. Dus heb ik er wat voorbeelden bij gedaan van gesprekken die via Hyronimus hebben plaatsgevonden en daarna nog wat extra andere gesprekken om te laten zien wat er allemaal mogelijk is. Daardoor zijn er weer veel gesprekken met Hyronimus weggelaten. Ik heb er nooit aan gedacht om een gesprek met jou op te nemen, onze gesprekken zijn erg vanzelfsprekend. We zien elkaar altijd en zijn heel dicht bij elkaar.
K: Daar heb jij wel weer een punt. Een volgende keer dan maar.
M: We hebben wel veel gesprekken waarvan een deel als blog gepubliceerd zijn, dit wordt ook een blog vandaag.
K: Oh dat lijkt me leuk. Eerst een fotograaf langs en dan nog een blog gepubliceerd. Ik vind aandacht best wel leuk. Denk je dat mensen mij gaan herkennen?
M: Dat weet ik niet. Zo veel boeken zijn er nu ook weer niet verkocht dat je een beroemde hond gaat worden.
K: Dan moeten de mensen het boek gewoon kopen, zodat je een nieuwe druk kunt maken en we samen wel bekend gaan worden.
M: Zou jij dat leuk vinden?
K: Misschien wel. Als je het me zo direct vraagt weet ik het eigenlijk niet. Wil ik bekend worden? Wat is dat eigenlijk, bekend worden? Dat mensen je op de hei of in het bos tegenkomen en zeggen: kijk dat is Kaila? Ik geloof niet dat ik dat belangrijk vind. Ik wil dat mensen me lief vinden en dat ze me aanhalen en aaien. Dat vind ik leuk. Maar meer hoeft niet.
Ik vind het belangrijk dat die kattenliefhebber die honden haat, nu mijn grootste vriend is, zoals hij zegt. En zijn hele familie zegt: pa, wat is er met jou aan de hand, je houdt niet van honden? En pa dan zegt maar wel van dat gekke beest van de buren! Daar geniet ik van.
M: En daar heb je volkomen gelijk in. Dank je wel voor het gesprek. Wil jij nog wat kwijt?
K: Ik ben benieuwd naar de fotograaf vanmiddag. Of die me ook aardig vindt.