We hebben een pup uitgekozen, een Australian Labra Doodle, dat klinkt heel deftig, maar het is of lijkt tenminste een gewone hond. Bij ons eerste bezoek gingen we voor een witte reu, maar het werd een bruine teef. Ze koos ons uit voor ons gevoel, ze liep al voor ons uit naar de auto. Twee weken later kunnen we haar dan ophalen. We hebben haar Kaila gedoopt en ze is net 10 weken oud en komt vanuit haar nestje voor het eerst bij ons thuis.

Ze gedraagt zich als een gestoorde hond, rent als een raket door de kamer, over stoelen en banken heen en we vragen ons af of ze wel helemaal normaal is. Tijd voor een eerste gesprek na 24 uur.

M: Kaila, ik ben Eddy Mulder en ik ben dierentolk, ik praat dus met dieren. Vandaag dat we nu ‘praten’. Dank je wel dat je ons gekozen hebt en bij ons wilt komen wonen. Hoe vond je de eerste dag en nacht?
K: Ik werd naar jullie gestuurd, het was niet mijn keus, maar het is OK. In de auto was ik wel een beetje bang, ineens weg uit mijn omgeving, maar het moest wel gebeuren en ik wist dat het zou komen. En jullie ruiken heel anders en zijn anders, maar jullie vallen wel mee. Alleen dat jullie me opsluiten vind ik fout. (We hebben Kaila voor de nacht in een gesloten bench gedaan).
M: We doen je in de bench zodat je een veilige plek hebt, die helemaal van jou is en waar niemand je mag storen. En om je dingen te leren doen we het deurtje nu nog dicht. Het helpt je om los te laten en tot rust te komen, dan hoef je niet steeds waaks te blijven.
K: Daar heb je gelijk in, ik kan daar diep slapen en dat is rustgevend. Maar moet die deur dan echt dicht?
M: Ja, anders hoor je ergens wat en word je wakker en wil je even gaan kijken. Nu kan je dat niet en daardoor kun je verder slapen, zodat je beter uitrust. En je hebt je slaapjes nodig om goed groot te worden.
K: Dat moet dan maar, maar ik vind het niet leuk. Wie is trouwens dat afstandelijke speelkameraadje?
M: Dat is Tirza, onze poes. Ze is al ouder en gedraagt zich als een dame waar je eerbied voor moet hebben.
K: Ze is wel grappig en stelt zich vreselijk aan met die dikke staart en hoge rug en dat keelgeluid.
M: Nee, dat is geen aanstellerij, ze wil afstand bewaren want je bent een beetje te wild. Als jij stil ligt komt ze wel een keer naar je toe, want ze vindt je wel interessant, dus gewoon geduld hebben.
K: Dat zit nog niet ingebouwd.
M: Nou wacht maar af, dat komt wel goed. Wil je nog iets zeggen?
K: Wanneer laten jullie de deur (van de bench) open?
M: Als je goed gewend bent, zindelijk en goed luistert.
K: Dat is nogal wat, kan het niet eerder?
M: Ik heb je uitgelegd dat het voor jouw ontwikkeling beter is als de bench nog even op slot gaat.
K: Jullie zijn de baas.
M: Maar we houden heel erg rekening met jou, lieverd