M: Koe, kan ik met je praten?
K: Ja, wat wil je? (Een beetje nors antwoord, niet echt welwillend)
M: Ik zal me even netjes voorstellen ….
K: Ik weet niet of ik veel kan vertellen, maar vraag maar.
M: Hoe is het leven op de boerderij of in de bio-industrie?
K: Ik ben een boerderij koe. We zaten met 60-80 koeien in een stal, waar we allemaal onze vaste plek hadden, nauwelijks beweging. Dat was strontvervelend, niets te doen en meestal alleen maar staan en dat leverde weer pijn in de hoeven en gewrichten op. Dus dan moest je gaan liggen. Maar dat gaan liggen en weer opstaan was erg moeilijk en pijnlijk. Eigenlijk had ik altijd pijn aan mijn gewrichten en dat was niet fijn.

Eigenlijk had ik altijd pijn aan mijn gewrichten en dat was niet fijn.

M: Hoe is dat melken?
K: Ook niet fijn, maar anderzijds je kreeg even aandacht van de mens. Dit mens was meestal wel aardig, er kon wel een klopje vanaf als je je gedroeg en netjes stil stond. Maar soms had ik zo’n pijn aan mijn gewrichten dat ik niet stil kon staan en dan kreeg ik klappen op mijn botten en dat deed ook pijn.

M: Hoe was het om drachtig te worden?
K: Dat drachtig worden was geen pretje, maar als ik dat eenmaal doorstaan had, mocht ik een tijdje in een weiland met andere koeien. Tegen de tijd dat ik mijn jong zou krijgen, ging ik weer naar binnen. Dan kreeg ik een eigen hok waar ik me in kon omdraaien. Als het jong kwam was dat leuk, dan had ik wat te doen, kon ik ervoor zorgen, eraan snuffelen en het likken. Maar nooit lang, m’n jong werd afgepakt en ik zag ze nooit meer terug. Ik werd weer op stal gezet, een andere plek in dezelfde stal en naast een groot gemis van m’n jong, kwam de nog grotere verveling weer terug met de gewrichtspijnen. Niet leuk allemaal.

Naast een groot gemis van m’n jong, kwam de nog grotere verveling weer terug

M: Hoe was het toen je naar de slacht werd gebracht?
K: Daar wil ik eigenlijk niet over praten, nu niet, misschien later een keer.
M: Ben je nu in de hemelse koeienweide?
K: Zo zou je het kunnen noemen.
M: Dank je wel voor dit gesprek, het was heel leerzaam voor mij. Mag ik zeggen tot ziens?
K: mmmm …. (Deze koe had niet echt zin in het gesprek, maar misschien ben ik ook te direct geweest en was dat confronterend.)

Vier maanden later probeer ik nogmaals contact te krijgen me deze koe

M: Dag koe, hoe gaat het nu met je? Wil je al vertellen over de slacht?
K: Nee, daar wil ik voorlopig niet over praten.
M: Was het zo traumatisch dat je er niet over wilt praten of was het wat anders?
K: Ik wil er niet over praten, ben ik duidelijk geweest?
M: Sorry koe, ik zal je voorlopig niet lastig vallen.
K: Fijn.