“Schrijf es wat vaker over de gesprekken die je hebt met mensen en hun dier,” zegt Eddy wel eens tegen me. Ik weet dat dat heel boeiend is, maar ik vind het niet kunnen omdat er zoveel subtiliteit en persoonlijke dingen boven komen. Toch begrijp ik dat het voor AnimalTalks heel interessant is om meer te horen van de huisdieren. En ineens ging er vanmorgen een licht bij me op. In 2008, 15 jaar geleden, heb ik een boekje geschreven over diercommunicatie en heb ik diverse tolken geïnterviewd. Dat is allemaal al met toestemming gepubliceerd dus waarom niet onderwerpen uit dat boekje hier plaatsen?

Uit: Diercommunicatie in de praktijk / wat wil uw dier u laten weten?

“Danger was een bijzonder agressieve, onbenaderbare hond waar zowel de huidige eigenaar, dierenartsen en gedragstherapeuten geen raad mee wisten. Er werd de eigenaar geadviseerd om hem af te maken. De eigenaar was echter de mening toegedaan dat een hond van nature niet vals is en nam contact op met mij.

Het bleek dat de hond extreem mishandeld was waardoor hij zo vals geworden was. Hij had als levensmotto dat de aanval de beste verdediging is. Daardoor moest hij altijd alert en op zijn hoede zijn. Hij had een ernstig slaaptekort en was bekaf, wat hem tegen het psychotische aan bracht. Van binnen was hij echter een angstige, onzekere en zeer getraumatiseerde hond.

We zijn tot de deal gekomen dat als hij zijn best zou doen om niet meer te bijten, hij een andere naam zou krijgen. Hij is namelijk geen gevaar. Doordat we naar het dier hebben geluisterd, voelde hij zich begrepen.

Vanwege de ernst van de situatie is op mijn verzoek nog een keer een gesprek geweest en daarin bleek dat het leven van de hond wezenlijk veranderd is. Hij is inmiddels een schoothond geworden en zijn eigenaar geniet enorm van hem. Zijn naam is nu Angel.”