Een vuurwerkslachtoffer

Een vriend van me stuurde deze foto op. Te zien is een dode ree, in een onnatuurlijke houding. Wat zou hier gebeurd zijn? Mijn nieuwsgierigheid werd geprikkeld en ik wilde dus met het reetje praten. Hierbij het verslag van ons gesprek.

M: Dag ree, je ziet er niet best uit op mijn foto en ik vroeg me af wat er met je gebeurd is. Wil je met me praten?
R: Dat hang er vanaf wie je bent en wat je wilt?
M: Daar heb je groot gelijk in. Ik ben Eddy … en ik wil met dieren communiceren om te proberen te begrijpen wat dieren bezig houdt en in jouw geval wil ik begrijpen hoe het komt dat je gestorven bent, terwijl je een gezonde en jonge indruk maakt.
R: Dat klinkt fair en ik wil best met je praten. Vraag maar.
M: Waar leefde jij en hoe zag dat leven eruit?
R: Ik leefde ongeveer in het gebied waar ik gevonden ben, maar dan uiteraard in een veel groter gebied. Wij leefden in een kleine groep jonge reeën en liepen rond in een gebied van circa enkele vierkante kilometers. Soms was ons gebied wat groter en soms weer wat kleiner. Afhankelijk van waar we welk voedsel konden vinden. We genoten erg van onze vrijheid, rondtrekken van de ene plek naar de andere beschutte plek. Die beschutting is van groot belang, naast voldoende voedsel. Overigens is dat voedsel nauwelijks een probleem, er is genoeg groen voor ons om van te leven. De beschutting is lastiger in een wereld waarin er steeds minder rustige plekken zijn. Maar gelukkig hebben wij een relatief rustige omgeving. (De ree werd gevonden in de bossen van Valkeveen, ’t Gooi, een hele groene omgeving).
M: Dat klinkt als een goed leven.
R: Dat was het ook. Ik was nog jong en al wel vrij, onafhankelijk van mijn moeder en andere dieren. Dat betekent dat ik heel veel kon rondtrekken en ik ben ook op veel plaatsen geweest. Nu in de winter zijn we in een klein groepje gaan trekken, dat was eenvoudig mogelijk en we verdroegen elkaar goed.
M: Wat is er dan mis gegaan?
R: De laatste tijd waren er steeds overal knallen en bommen, waar wij angstig voor zijn. Dus verbleven we in de rustigste gebieden die we kennen. Maar op een gegeven moment werden er vlakbij ons bommen gegooid en daar zijn we voor weggevlucht. Bij dat in paniek vluchten heb ik even niet goed opgelet, waardoor ik tegen een raam ben aangelopen en daarbij ben ik overleden. Helaas, want ik had nog wel lang willen leven. Maar dat is me niet gegeven in dit geval.

Bij dat in paniek vluchten heb ik even niet goed opgelet, waardoor ik tegen een raam ben aangelopen en daarbij ben ik overleden. Helaas, want ik had nog wel lang willen leven.

M: Wat naar dat je voor ‘bommen’ hebt moeten vluchten. Dat is waarschijnlijk vuurwerk geweest, maar ik begrijp dat jij dat bommen noemt, want sommige knallen zijn zo hard dat het wel bommen lijken. Had je je rustgebied dan verlaten?
R: Nee, beslist niet, want het was al dagen onrustig, maar steeds op behoorlijke afstand. Maar de bommen werden vlakbij ons gegooid, daarom moesten we ook in paniek vluchten.
M: Werden die ‘bommen’ dan in jullie bos waar jullie je schuilhielden afgestoken?
R: Ja, het was echt heel dichtbij en daarom moesten we vluchten.
M: Wat afschuwelijk. En daarbij ben jij dan omgekomen. Hoe voelt het nu als overleden ree?
R: Raar, ik had graag nog een tijdje willen blijven leven, maar nu ik dood ben en langzaam oplos in de groep, kan ik daar wel weer vrede mee hebben. Met wat geluk kan ik binnenkort weer een nieuwe keuze maken om ree te worden.
M: Dank je wel voor je verhaal. Wil jij nog wat zeggen tegen mij?
R: Waarom maken mensen deze bommen en waarom gebruiken ze die?
M: Dat zijn goede vragen en daar kan ik alleen maar op antwoorden dat het een traditie van mensen is om met de overgang van het ene jaar naar het andere jaar vuurwerk af te steken.
R: Wat is er zo bijzonder aan de overgang van het ene jaar naar het andere? De ene dag is toch hetzelfde als de andere dag? Alleen veranderen de dagen heel langzaam met de seizoenen, een andere verandering kan ik me niet voorstellen.
M: Ja, dat is een kunstmatige overgang in onze telling van de dagen en ik begrijp dat zoiets voor de dieren geen betekenis heeft.
R: Die betekenis is er alleen inzake de verandering van de seizoenen omdat zoiets met ons eten, onze beschutting, onze temperatuur en onze voortplanting te maken heeft.
M: Ik begrijp dat het voor jullie heel anders is. En ik hoop dat wij mensen gaan leren rekening te houden met de dieren als we een feestje willen vieren omdat we blij zijn dat er een nieuw jaar is gekomen.

Jullie moeten sowieso leren meer rekening te houden met ons dieren.

R: Jullie moeten sowieso leren meer rekening te houden met ons dieren. Want onze leefgebieden worden steeds verder beperkt. Jullie moeten overal bouwen, wegen aanleggen en rondlopen of fietsen. Dat verstoort ook onze rustgebieden. En natuurlijk zijn er gebieden waarin we elkaar tegen komen, geen probleem, maar laat ons onze rustgebieden alsjeblieft houden.
M: Je hebt gelijk en dank je wel voor dit gesprek.
R: Graag gedaan.

220112